Thuiskomen

Lieve mensen, 

En dan ineens ben ik weer thuis. En zo onwerkelijk als het weg zijn was, voelt ook het weer thuis zijn 'vreemd'. Alsof je bijna letterlijk van de ene in de andere wereld wordt terug geworpen.

De terugreis verliep gelukkig zeer voorspoedig. Het was een rustige vlucht en in de vroege ochtend van 29 november zijn we geland. Colette stond op Schiphol en daar kreeg ik mijn eerste warme welkom. Door de donkere ochtend zijn we naar huis gereden. Ik vond het heerlijk dat het zo lang donker was, alsof de donkerte me hielp om nog een beetje in mijn eigen wereld te mogen blijven en niet meteen in het felle licht hoefde te ontwaken. Na een heerlijk warme douche met schone haren, heb ik Samson opgehaald die de hele weg naar huis zachtjes jankend in de auto heeft gezeten.....

In de laatste lodge waar we verbleven, hebben we woensdagochtend nog 45 minuten met elkaar gedanst. Een dans van afscheid, loslaten en vaarwel.....een dans met tranen, vreugde, dankbaarheid, vriendschap en verbondenheid. Een dans met flarden van beelden en ogen die elkaar vonden en de ervaring van deze reis deelden en in elkaar herkenden.

En het was goed en het rond. Tijd om terug te gaan, naar huis, naar onze eigen levens, met eigen vragen, uitnodigingen en uitdagingen......

Dankjewel Oeganda, met je prachtige natuur, schoonheid, machtige dierenrijk, vogelconcerten en vanzelfsprekende vriendelijkheid. En een heel groot dankjewel voor de blijheid die rechtstreeks uit mijn hart tevoorschijn kwam in alle ontmoetingen en in het samen dansen. Ik voelde hoe mijn gezicht uitdrukking gaf aan wat binnen in mij geraakt werd: intense verbondenheid en een oer gevoel van ‘samen’.....zoals het zou moeten zijn en ooit zo bedoeld is.......

Dankjewel Adolf, Nicolas en Sunday voor jullie zorg voor ons en ons veilig over alle moeilijke begaanbare wegen te rijden....

Dankjewel lieve groepsgenoten om deze reis als ‘onbekenden’ met elkaar te maken, elkaar zo te ontmoeten en als groep samen te reizen...

Dankjewel iedereen die heeft meegereisd, meegelezen, meegeleefd, het maakte dat ik ‘daar’ zijnde voelde dat er ook een ‘achterland’ was waar ik deel vanuit maak en toebehoor......dat voelde rijk, steunend en verbonden. En zo fijn, merk ik nu, dat ik niet bij nul hoef te beginnen in het delen van ervaringen en verhalen.....

En een groot dankjewel aan mezelf, dat ik Ja gezegd heb, mijn hart heb gevolgd, mijn angsten en belemmeringen opz8 heb kunnen zetten, mijn intuïtie heb laten spreken. Dat ik het gedaan heb en heb mogen ervaren dat ik dit kan, een reis maken naar het onbekende. Dat ik mij kan aanpassen en overgeven aan wat daar is, me veilig kan voelen in onbekende handen, dat ik kan leven zonder dagelijks comfort van een warme douche, schone handen, schoon water uit de kraan. En heb ervaren wat we allemaal al lang weten, namelijk dat onze luxe en overdaad niet ‘gewoon’ is.......geen vanzelfsprekendheid waar we recht op hebben, maar een kwestie van ‘toeval’ waar we geboren zijn.......en we zelf ook niet weten waarom de dingen zijn zoals ze zijn.......en de wereld zo verdeeld is tussen rijk en arm. En dat rijk en arm slechts de materiele kant van het leven uitdrukken en dat er zoveel meer facetten zijn verbonden aan rijk en arm. En het in dat opzicht de vraag is wie rijk is en wie arm en wat deze begrippen werkelijk inhouden......

En dan ineens ben ik weer thuis, staan er welkomsbloemen op tafel met een lieve kaart van mijn vriendinnen, zijn er appjes en belde Michel. En ik loop nog wat kouwelijk en vertraagd in mijn huis rond..... en wil eigenlijk nog niet naar buiten en ‘de wereld’ hier ontmoeten, maar het wc papier is op en er moet gegeten worden vanavond. En een wandeling met Samson bij de Reeuwijkse plassen is ook aantrekkelijk.

Dus zet ik mezelf in beweging en zoek en vind in mijn weg in deze eerste dagen na de landing....