Overgang

Gisteren hebben we onze lodge in het park verlaten. Na 12 dagen en nachten gevuld met stilte, de vele dorpjes, ontmoetingen, dansen en dichtbij de dieren vertoeven. Vlak voor vertrek, rond 6.30  werden we gewekt door een kudde olifanten die vlak bij onze slaapvertrekken passeerden. Ze maakten veel kabaal om hun baby olifantje te beschermen en omdat er blijkbaar ook nog een andere kudde in een buurt was.

En toen kwamen we na een autorit van bijna 8 uur aan in miljoenenstad Kampala......een gekkenhuis zo zag het eruit. Volgens mij kan je hier alleen overleven als je hier ook geboren bent. Met beelden die je niet kan bedenken als je ze niet met eigen ogen hebt gezien. Sowieso overal drukte, auto’s, taxibusjes, chaos, koeien die rondlopen, grote afvalbergen langs de weg waar op 1meter afstand mensen etenswaar verkopen. Een systeem van vuilnisophalen ontbreekt hier. En zoveel kinderen, de gemiddelde leeftijd van een volwassene ligt rond de 54 en 75% van de bevolking is jonger dan 18 jaar..

Overal, zelfs midden op rotonde’s, bieden mensen koopwaar aan, voedsel, fruit, kleding.....

En hoewel ik goed heb geslapen is het hier ook s’nachts bijna  niet stil, van straat ruzies, tot de haan die kraait en andere vroege geluiden van leven.....

Kortom, het is een overgang waar we onszelf weer even in moeten hervinden.....en ervaren dat Afrika al deze gezIchten heeft. 

Morgen trekken we verder voor de 3 laatste dagen. Vanavond bezoeken we nog een culturele avond met buffet in de buitenlucht en zang en dans. Morgen bezoeken we een neushoornreservaat, gaan naar de Murchison watervallen en via Masindi rijden we woensdag naar het vliegveld in Entebbe.

En de klok voelt ook bijna rond, de tijd om alles te verteren en weer richting huis te gaan kruipt langzaam dichterbij en dat voelt oké. Dat vinden mijn darmen trouwens ook die het na 2 weken trouwe dienst, ondertussen niet meer helemaal naar hun zin hebben. Blijkbaar is voor een alles een maat.....

Voor we een rondwandeling gaan maken door het rustige gedeelte van de stad hebben we zo dadelijk eerst nog onze eigen dansvivencia van 1,5 uur. Om de stilte in te ervaren die ook in een miljoenenstad in onszelf aanwezig blijft en voelbaar kan zijn.....

Liefs uit Kampala