ZIN in

Aftellen op mijn vingers, dinsdagavond, woensdagavond, donderdagavond en vrijdagavond, nee dat kan niet, dat zijn er nog maar 4....nog maar eens aftellen, hetzelfde rijtje op dezelfde vingers, ja verrek, ik kom weer op 4 uit, zouden het dan echt nog maar 4 nachten zijn.....prompt hoor ik een vliegtuig overgaan, dat dus, straks met de hele groep, wat zeg ik....een vliegtuig vol.... zaterdagavond/nacht rond deze tijd hebben we de eerste 45 minuten erop zitten en vliegen we naar Afrika.

Als ik erbij stil sta dan snap ik er niets van. Dat ík dit ga doen, dat ík me hier in juni voor heb aangemeld en dat ik er nu, nog 4 nachten te gaan, ZIN in heb....Dat ik er zin in heb is een wonder hoe gek dat ook klinkt. Want natuurlijk heb je zin in vakantie en al helemaal in een reis waar je jezelf bijna 5 maanden geleden hebt aangemeld.  Maar zo eenvoudig werkt dat niet in mij. Mij ergens voor aanmelden is een tak van sport die ik wel beheers, maar dit betekent lang niet altijd dat ik er op het moment suprême en de weken hier aan voorafgaand, zin in heb. In gedachten trek ik me dan juist heel vaak terug en neemt de weerzin het van me over. Ik zie beren en spoken, variërend van me niet veilig voelen tot het risico op doodgaan, alles is in mijn hoofd mogelijk..... 

En trouw als ik ben aan mijn "monkeymind"  heb ik ook nu deze fase doorlopen; van serieus overwegen niet te gaan tot een oneindige stoet gedachtes met 'enge' dingen die me kunnen overkomen of een zinkende boot voor me zien bij de safaritocht omdat ik te zwaar ben....

Hoe ik deze fase heb gekeerd weet ik niet precies. Ik weet wel dat ik ondertussen  in mezelf waarneem dat ik er ZIN in heb.Ik ga het avontuur aan, sta open en ben enorm nieuwsgierig naar het continent Afrika......het continent waar het bestaan en het bloed van Olivier mee is verbonden......zou daar iets van de aantrekkingskracht in zitten?